juni 2011)
Ik zit hier in mijn mooie kamer van mijn splinternieuwe huis,
‘t is een mooie ruime kamer, maar ik voel me er niet thuis.
Ik heb zelf mogen kiezen welke spullen om me heen,
maar ik zit maar wat te kniezen en ik voel me heel alleen.
Misschien vind je mij een zeurpiet, zeg je, die is niet goed snik,
maar ik denk sommige mensen, vinden dit net zo erg als ik.
Zullen mijn ouders kunnen wennen aan de leegte in hun huis?
Wat gebeurt er met de kamer waar ik het meest aan was verknocht?
Ik voel een leegte in mijn huis, als je begrijpt wat ik bedoel,
maar ik denk dat dit wel slijt, weg nu met dat rotgevoel.
(april 2012)
Ik sta hier voor een nieuwe voorkant van mijn mooie ouderlijk huis,
Maar ik voel me weer zo vreemd, want ook hier ben ik niet thuis…
(begin augustus 2012)
Kijk, hierboven was mijn kamer, maar die wijzigen ze flink,
langzaamaan wordt me wel duidelijk dat ik hier dus niet meer hoor.
Misschien vind je mij een zeurpiet, zeg je: die is niet goed snik,
maar ik vind al die veranderingen stiekem best heftig en ik slik.
Al dat breken en verbouwen!
Nieuw behang, nieuwe tuin,
vele jeugdherinneringen liggen nu ineens in puin.
Ik vind het heftig voor mezelf als je begrijpt wat ik bedoel,
in welk huis ik nu ook ben, het geeft me echt geen goed gevoel.
(half augustus 2012)
Ik ben weer op mijn eigen plekje, in mijn mooie eigen huis,
en begin al flink te wennen, voel me er nu eindelijk thuis.
Alles heeft zijn eigen plekje,
al mijn foto’s aan de wand,
naar mijn ouders ga ik graag, we hebben echt een fijne band.
Misschien vind je mij een zeurpiet, zeg je: die is niet goed snik,
maar ik denk: mijn nieuwe huisje, is nu net zo blij als ik.
Daarom word ik goede maatjes met de ruimte om
me heen
En met kat heb ik aanspraak,
we zijn geen van 2 alleen.
Ik kleed me uit ga naar mijn bed
en ik laat de boel de boel,
kus mijn kat een goedenacht,
huizen hebben ook gevoel…